Train in Concert

Gisteren was het dan eindelijk zover! Na maanden wachten was het 22 maart en stond het concert van Train op het programma. In een eerder bericht vertelde ik al over dit concert, maar nu gingen we daadwerkelijk met de trein naar Train! Concertkaartje, check! OV-kaart, check! Oordopjes (sinds een maand oorproblemen, wat een fijn moment..), check! Wij  waren er helemaal klaar voor! Het laatste album van Train heet 'Bulletproof Picasso' en met de gelijknamige tournee zijn ze naar 3 jaar van afwezigheid weer terug in Nederland. Benieuwd wat ik van het concert vond? Lees dan snel verder!

Support-act
De deuren van de Heineken Music Hall gingen om 18.30 open, dus besloten we om na een snelle hap en plaspauze om 18.00 in de rij te gaan staan. Waar we dachten dat het al behoorlijk druk zou zijn viel dit heel erg mee waardoor we als een van de eerste naar binnen konden. Nadat we onze jassen hadden opgeborgen in een locker zochten we een plekje in de zaal. Toen we ons gesetteld hadden kon het wachten beginnen. Het was net 18.30 geweest en de support-act zou (pas) om 20.00 beginnen. Wie er in het voorprogramma stond? Niemand minder dan Lucas Hamming. Om eerlijk te zijn kwam de naam me niet zo bekend voor en snapte ik uiteindelijk ook wel waarom. Hoe zal ik het netjes zeggen... Zijn music was niet bepaald mijn stijl? Na een kwartier had ik nog geen woord van wat hij zong verstaan en begon ik me af te vragen in welke taal hij aan het zingen was. Ik denk dat de hele zaal uiteindelijk blij was dat hij het na een half uur weer voor gezien hield en ruimte maakte voor de hoofdact: Train.

Het echte concert
Om 21.00 betrad Train, onder leiding van zanger Patrick Monahan, het podium van de HMH. Van te voren had ik er niet zo veel van verwacht, maar ik moet zeggen dat ik behoorlijk onder de indruk was van hoe hij live klonk. Een zuivere stem met een klein randje en de nodige 'showman attitude' zorgde er voor dat het een optreden was vol muziek, humor en emotie. Hij begon met een poging tot het spreken van een aantal Nederlandse zinnen, waarvoor hij vooraf zijn excuses aanbood wegens 'ruining your beautiful language'. Hoe kan je een groep Nederlanders beter vleien dan moeite te doen om hun taal te spreken?

Zij speelde deze avond natuurlijk vooral nummers van hun nieuwe album, maar zongen ook eerdere hits als '50 ways to say goodbye', 'Hey, Soul Sister', 'Drive by' en 'Drops of Jupiter' (Check de complete setlist hier). Ik had van te voren niet verwacht dat Patrick Monahan zo;n showman zou zijn. Na het bombarderen van het publiek met T- shirts, drumstokken, meerdere plectra's en het uitdelen van handtekeningen besloot hij om tijdens het zingen willekeurige telefoons uit het publiek te pakken voor een heuse Selfie. Toen hij uiteindelijk een camera 'stal' van een van de cameramannen om zelf te filmen had hij het publiek natuurlijk helemaal tot zijn beschikking.

Buiten alle prachtige nummers, grapjes en praatjes met het publiek was er één moment dat voor een enorm kippenvel moment zorgde. Halverwege het concert vertelde hij dat hij het nummer 'When I look to the sky' wilde gaan zingen. Hoewel hij naar eigen zeggen nooit een nummer opdroeg aan iemand anders, maakte hij vanavond een uitzondering. Als ik het goed verstaan heb was de uitvoering van het nummer die avond een 'dedication' naar een trouwe Train fan die niet meer onder ons is. Hij wilde als eerbetoon dit nummer zingen zonder microfoon. Het gevolg hiervan was dat de hele HMH doodstil was terwijl Pat Monahan het nummer vol emotie zong, zonder versterking van de microfoon. Ik krijg nog kippenvel als ik terug denk aan het feit dat hij de hele zaal stil kreeg met zijn 'pure' optreden zonder microfoon. Het was zo ontzettend stil, dat je letterlijk een speld kon horen vallen. De video-opnamen brengt niet dezelfde 'magie' als het live meemaken van dit moment, maar toch wil ik jullie de video niet onthouden. (Helaas is de cameraversie te groot, dus zullen we het met de telefoonversie moeten doen..)

Conclusie
Van te voren hadden mijn vriendin en ik beide niet al te hoge verwachtingen van het concert. Zij omdat ze niet wilde dat het tegen zou vallen, ik omdat ik niet een hele grote fan was. Ik moet zeggen dat ik na dit concert stiekem toch een beetje fan ben geworden en er een aantal nummer zullen worden toegevoegd aan mij spotify playlist van dit jaar. Hulde aan de emotie waarmee hij zingt en respect voor de kwaliteit van de band. Ik heb werkelijk genoten deze avond van de muziek en de show die hij er van maakte. Mochten ze nog een keer terugkomen naar Nederland met een nieuw concert, dan kan ik echt aanraden om te gaan. Ik ben in ieder geval om!

Hieronder nog een aantal foto's van het concert!